Στη σκιά του πόνου και της αβεβαιότητας περνά το πρώτο έτος μετά τον θάνατο της Κύρας. Η απώλεια της γυναίκας του αναταράσσει την καρδιά του Τζόρνταν, ενώ ταυτόχρονα τον ρίχνει στην πρόκληση του να γίνει μόνος γονιός για τα δίδυμα παιδιά τους. Εκείνη τη μέρα, επισκέπτεται, μαζί με τα παιδιά, τον τάφο της Κύρας, με την ελπίδα να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη της, παρά το γεγονός ότι εκείνη δεν είναι πια κοντά τους.
Ωστόσο, η μέρα παίρνει μια απρόβλεπτη τροπή όταν ένας άγνωστος, ο Ντένις, εμφανίζεται και ισχυρίζεται ότι είναι ο βιολογικός πατέρας των παιδιών.
Ο Ντένις, ένας άντρας από το Σικάγο, λέει ότι ήταν παλιός φίλος της Κύρας – μια πληροφορία που ο Τζόρνταν δεν ήξερε ποτέ. Τα λόγια του ρίχνουν μια σκιά πάνω σε όλα όσα πίστευε για την οικογένειά του.
Ισχυρίζεται ότι τα δίδυμα είναι τα βιολογικά του παιδιά, μια κατηγορία που σοκάρει τον Τζόρνταν. Παρά την οργή και την σύγχυση του, ο άγνωστος επιμένει και του προσφέρει μάλιστα χρήματα για να πάρει τα παιδιά μαζί του.
Ο Τζόρνταν, συγκλονισμένος και άφωνος, τον απορρίπτει και επιστρέφει στο σπίτι, αλλά οι αμφιβολίες τον βασανίζουν.
Στο σπίτι, ενώ φροντίζει τα παιδιά, ο Τζόρνταν δεν μπορεί να αποβάλει την σκέψη ότι η Κύρα ίσως του είχε κρύψει μυστικά. Οι αναμνήσεις από τη σχέση τους ξαναέρχονται στην επιφάνεια, και αρχίζει να αμφιβάλλει για το αν η σχέση τους ήταν όπως την είχε φανταστεί. Ήταν όλα απλώς μια ψευδαίσθηση; Γιατί δεν του είχε ποτέ πει τίποτα για το παρελθόν της; Και γιατί δεν του είχε μιλήσει ποτέ για τον Ντένις;
Σε αυτή την εσωτερική αναστάτωση, ο Τζόρνταν βυθίζεται όλο και περισσότερο σε έναν κυκλώνα αμφιβολιών και ερωτήσεων. Τι θα είχε συμβεί αν είχε κάνει λάθος για την Κύρα; Τι θα γινόταν αν δεν του είχε πει ποτέ την αλήθεια;
Αυτές οι σκέψεις τον βασανίζουν και αμφισβητούν όλα όσα πίστευε μέχρι τώρα. Η σκέψη της απώλειας των παιδιών τον συντρίβει, αλλά ο φόβος για την αλήθεια τον καταδιώκει.
Ακολουθεί ένα τηλεφώνημα στον Ντένις, και είναι μια απόφαση που πρέπει να πάρει μόνος του. Παρά το γεγονός ότι οι κατηγορίες του Ντένις εξακολουθούν να τον ταράζουν βαθιά, ο Τζόρνταν συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να τα παρατήσει. Σε μια συναισθηματική συνομιλία, εξηγεί ότι αγαπά τα παιδιά και ότι είναι τα δικά του παιδιά, ανεξάρτητα από ποιος είναι ο βιολογικός τους πατέρας. Ο Ντένις δείχνει κατανόηση, αλλά και βαθιά μεταμέλεια για όσα έχει χάσει. Τελικά, προσφέρει μια ευκαιρία για συμφιλίωση, αλλά ο Τζόρνταν θέτει σαφείς όρους: ο Ντένις θα είναι ο παππούς των παιδιών, τίποτα παραπάνω.
Αυτή η απόφαση γίνεται η βάση για μια αργή, αλλά σταθερή επούλωση. Ο Ντένις, που βασανίζεται από τις δικές του ενοχές και τον πόνο της απώλειας της κόρης του, γίνεται μέρος της οικογένειας.
Τα παιδιά μεγαλώνουν υπό την κοινή φροντίδα του Τζόρνταν και του Ντένις, με τον ηλικιωμένο άντρα να προσπαθεί να είναι εκεί για τα εγγόνια του και να διορθώσει τα προηγούμενα λάθη του.
Αποφασίζει να μείνει μαζί τους για να βοηθήσει στην ανατροφή των παιδιών, και αυτή η αλλαγή κάνει τον πόνο της απώλειας της Κύρας λίγο πιο ανεκτό.
Η ζωή προχωρά, και η οικογένεια ξαναενώνεται, όχι μόνο μέσω του αίματος, αλλά μέσω του δεσμού της αγάπης και της εμπιστοσύνης που χτίζουν ο ένας για τον άλλο. Ο Τζόρνταν συνειδητοποιεί ότι η οικογένεια δεν ορίζεται μόνο από βιολογικούς δεσμούς, αλλά από τα άτομα που είναι πρόθυμα να είναι εκεί ο ένας για τον άλλο. Και έτσι, από τη σκιά της λύπης και των αμφιβολιών, αναδύεται μια νέα μορφή οικογένειας, πιο δυνατή από ποτέ.