— Μαμά, γιατί πάλι αυτή η χυλός με γεύση καμένου; — μουρμούρισε παραπονεμένα η Βάρα, σπρώχνοντας με αποστροφή το πιάτο από μπροστά της.
Η Ναταλία, με απεγνωσμένη βιασύνη να προλάβει τη δουλειά, ήταν σχισμένη ανάμεσα σε πολλές δουλειές: προσπαθούσε ταυτόχρονα να ετοιμάσει τον μεγαλύτερο γιο για το σχολείο και την μικρότερη κόρη για τον παιδικό σταθμό.
— Δεν θα το φάω αυτό, — δήλωσε ο Κώστας με προκλητικό τόνο, — ο χυλός είναι για μωρά.
— Εσύ είσαι το μωρό! — δεν έμεινε πίσω η Βάρα, ρίχνοντάς του θυμωμένο βλέμμα.
Φεύγω! — μουρμούρισε αγριεμένα ο σύζυγος. Αλλά η γυναίκα του απλώς χαμογέλασε πονηρά και είπε κάτι που έκανε το αίμα του να παγώσει στις φλέβες του…
Αμέσως ξέσπασε καβγάς μεταξύ των παιδιών, άρχισαν να φωνάζουν δυνατά και να πετούν οξύτατους λόγους.
— Κώστα, σταμάτα! Είσαι ο μεγαλύτερος, πρέπει να συμπεριφέρεσαι σαν ενήλικας! — προσπάθησε να τον συνετίσει η Ναταλία, αλλά τα λόγια της φαίνονταν να μην φτάνουν στο γιο της. Ο Κώστας συνέχιζε να φωνάζει προσβολές, με αποτέλεσμα η Βάρα να μην αντέξει και να κλάψει.
— Σταμάτα! — είπε αποφασιστικά η Ναταλία, απλώνοντας το χέρι της. — Δώσε μου το τηλέφωνο. Θα μείνεις χωρίς όλα τα γκάτζετ για τρεις μέρες.
Δεν είχε πια χρόνο να χάσει με μακροσκελή μαθήματα ή εξηγήσεις για το τι είναι σωστό και τι λάθος. Η μητέρα απλά του πήρε το κινητό, του έδωσε το σακίδιο και, δείχνοντας την πόρτα, του είπε αυστηρά:
— Ώρα να φύγεις, αλλιώς θα αργήσεις για το σχολείο.
— Δεν πάω πουθενά χωρίς το τηλέφωνο! — απάντησε πεισματικά ο Κώστας, κοιτάζοντας την προκλητικά.
— Μία εβδομάδα. Θα μείνεις χωρίς γκάτζετ για ολόκληρη την εβδομάδα, — είπε η Ναταλία χωρίς να υποχωρήσει.
— Αλλά γιατί πάντα αυτή η μικρή να έχει δίκιο; — άρχισε να διαμαρτύρεται ο Κώστας.
— Μια λέξη ακόμα, και η τιμωρία θα διπλασιαστεί, — τον προειδοποίησε η Ναταλία, κοιτάζοντάς τον με σαφή αποφασιστικότητα.
Ο Κώστας με δυσαρέσκεια αποδέχτηκε την τιμωρία και έφυγε για το σχολείο.
— Και το πρωινό; Θα μου φτιάξεις άλλη κασά; — ρώτησε έκπληκτη η Βάρα, όταν η μαμά άρχισε να της βάζει τις μπότες.
— Όχι, σήμερα θα φας στο νηπιαγωγείο, — απάντησε η Ναταλία, σφίγγοντας τις λουρίδες.
— Στο νηπιαγωγείο δίνουν άνοστη τροφή, — μουρμούρισε γκρινιάζοντας η Βάρα.
— Σημαίνει ότι σήμερα θα έχεις μια μέρα ξεκούρασης, — είπε με ελαφρύ χαμόγελο η Ναταλία, ξέροντας πολύ καλά ότι η τροφή στο νηπιαγωγείο ήταν εξαιρετική και η κόρη της συνήθως την έτρωγε με όρεξη. Είχε ήδη συνηθίσει στα πρωινά καπρίτσια, κατανοώντας ότι τα τελευταία χρόνια τα παιδιά γίνονταν όλο και πιο κακομαθημένα και εγωιστικά. Η νέα γυναίκα πίστευε ότι η αιτία αυτής της συμπεριφοράς ήταν η τεταμένη ατμόσφαιρα που υπήρχε στην οικογένειά τους.
Ο άντρας της Ναταλίας, ο Σέργιος, είχε αλλάξει αισθητά τους τελευταίους μήνες. Άρχισε να δείχνει ασέβεια προς τη γυναίκα του, και τα παιδιά, σαν σφουγγάρια, απορροφούσαν τη συμπεριφορά του. Παλιότερα, όταν ο Κώστας ήταν το μόνο παιδί, η ατμόσφαιρα στην οικογένεια ήταν πιο ήρεμη και ευτυχισμένη. Ο Σέργιος συμμετείχε ενεργά στην ανατροφή του γιου του, και αν υπήρχαν διαφωνίες, πάντα υποστήριζε τη γυναίκα του. Αλλά μετά τη γέννηση της κόρης τους και την μετάβαση σε μια νέα, πιο υψηλόμισθη δουλειά, ο Σέργιος άρχισε να δίνει λιγότερη προσοχή στην οικογένεια και σχεδόν σταμάτησε να συμμετέχει στη ζωή των παιδιών.