Η Σόνια μεγάλωσε σε ένα μικρό χωριό. Η οικογένειά της — ο πατέρας Ιβάν, η μητέρα Μαρία και ο μικρότερος αδελφός Αλέξανδρος — ζούσαν σε συνεχή αγώνα για επιβίωση.
Ο Ιβάν, με τα τραχιά χέρια του, έφτιαχνε τα αχυρώνες των γειτόνων ή βοηθούσε στις φάρμες όταν τον καλούσαν. Η Μαρία έραβε τα βράδια, λυγισμένη πάνω από τη παλιά ραπτομηχανή, με το φως της λάμπας να είναι αχνό. Αλλά τα χρήματα έφταναν μόλις για ψωμί, πατάτες και κρέας τα Χριστούγεννα.
Η Σόνια, η μεγαλύτερη, από μικρή ήξερε τι σημαίνει πείνα. Ήταν 16 χρονών όταν για πρώτη φορά αρνήθηκε το βραδινό της, λέγοντας ψέματα ότι δεν πεινούσε, ώστε ο Αλέξανδρος, ο αδύνατος και πάντα άρρωστος αδελφός της, να μπορεί να φάει την μερίδα της. Καθόταν τα βράδια στο παράθυρο, κοιτάζοντας τις σκοτεινές σιλουέτες των δέντρων, και ονειρευόταν την ημέρα που η οικογένειά της δεν θα χρειαζόταν να μετράει τα λεφτά.
Η δουλειά στο χωριό ήταν σπάνια, η νεολαία έφευγε στην πόλη, και εκείνοι που έμεναν κρατιόντουσαν από οποιαδήποτε ευκαιρία για να φάνε. Η Σόνια και ο Αλέξανδρος προσπαθούσαν κι αυτοί να βρουν κάτι, αλλά οι προσπάθειές τους έπεφταν πάνω στην αδιαφορία του κόσμου. Ο Ιβάν έλεγε συχνά: «Θα τα καταφέρουμε, το πιο σημαντικό είναι να μείνουμε ενωμένοι».
Αλλά η Σόνια έβλεπε πώς η πλάτη του πατέρα της γινόταν ολοένα και πιο καμπουριασμένη με τα χρόνια, και τα μάτια της μητέρας της όλο και πιο κουρασμένα. Ήξερε ότι, αν δεν άλλαζε τίποτα, η ζωή τους θα έμενε για πάντα ένας ατελείωτος κύκλος φτώχειας. Παρά τη φτώχεια, ο Ιβάν και η Μαρία πίστευαν στη δύναμη της γνώσης.
«Μάθετε, παιδιά, — τους έλεγαν, — αυτό είναι το εισιτήριό σας για μια άλλη ζωή». Η Σόνια κρατιόταν από αυτά τα λόγια σαν από σωσίβιο. Ήταν επιμελής μαθήτρια και οι προσπάθειές της απέδωσαν.
Το σχολείο της βοήθησε να αποκτήσει μια δωρεάν θέση στο πανεπιστήμιο και υποτροφία. Φεύγοντας για την πόλη, η Σόνια ένιωσε για πρώτη φορά ότι είχε μια ευκαιρία. Το πανεπιστήμιο έγινε για εκείνη ένας νέος κόσμος: διαλέξεις, βιβλία, θορυβώδης διάδρομοι.
Σπούδαζε οικονομικά, ονειρευόμενη μια μέρα να ανοίξει τη δική της επιχείρηση και να βγάλει την οικογένεια από τα χρέη. Αλλά η πραγματικότητα ήταν σκληρή. Μετά την αποφοίτησή της, όλες οι καλές θέσεις στην πόλη ήταν ήδη κατειλημμένες, και οι σχέσεις και τα χρήματα μετρούσαν περισσότερο από το πτυχίο.